Przejdź do głównej zawartości

Deep purple- mój punkt widzenia

Godzina 18:30: Wysiadamy sześcioosobową grupą z autobusu numer 86, jesteśmy pod dworcem i kierujemy się w kierunku Atlas Areny. Jestem ja, Karolina, mój tata oraz Maja z Kubą (moja siostra wraz z narzeczonym). Przechodzimy pod wiaduktami, gdzie znajdują się parkingi, spoglądamy na skrytą w cieniu policję i kierujemy się za tłumem. Mijamy ludzi z kartkami o rozpaczliwie brzmiącej treści: "Kupię bilety!" i wchodzimy na teren placówki. Wszędzie jest sporo oryginalnych ludzi, większość zaopatrzona w skórzane kurtki i bandany, u mężczyzn oczywiście króluje nieodłączny atrybut fanów hard rocka- długie włosy. Dwóch gości nawołuje jakiegoś Rysia (pozdrawiam serdecznie), który chyba gdzieś zniknął w otchłani ludzkich ciał. Sprawdzamy na biletach, gdzie dokładnie powinniśmy się udać: sektor R. Podchodzimy do bramkarza, który mówi nam, że możemy bez problemu wejść do środka i przejść sobie w lewą stronę, jako że jest trochę chłodno decydujemy się na ten krok i zmierzamy dziarskim krokiem do wejściowych drzwi. Zapał trochę maleje, gdy okazuje się, że wcale nie możemy przejść tam gdzie chcemy z powodu barierek wyznaczających kierunek marszu, oczywiście odwrotny do pożądanego. No nic tam, daleko nie jest, idziemy naokoło. Gdy wchodzimy na Arenę, wszyscy wpadają na pomysł zrobienia miliona zdjęć, z ręki, żeby było bardziej cool i bardziej spoko. Nawet ochroniarz oferuje się, żeby nam pomóc, jak zauważa, że strasznie męczymy się z tym, żeby wszystkich było widać. Gdy idziemy na swoje miejsca okazuje się, że wyżej już się nie da wejść, bo za nami jest już tylko dziura z widokiem na sam dół. Gadamy chwilę z pewnym przyjaźnie nastawionym mężczyzną, który siedzi sam i wyraźnie się nudzi. Zbiera się coraz więcej osób. Koło godziny 20 wchodzi na scenę support- okazuje się, że zespół Rival sons nie dopisał, zamiast tego imprezę rozgrzewa polska krew- panowie z zespołu CETI. Jak dla mnie, świetny początek. Nie znałem zespołu wcześniej, ale to żaden problem, bo głowa sama kiwa się w rytm muzyki. Do tego zagrali kultowy kawałek, Dorosłe dzieci zespołu tu Turbo. Nagłośnienie troszkę zawiodło, bo totalnie nie dało się zrozumieć tekstów utworów, ale wiadomo, nie wszystko musi być idealne, prawda? Lepszego początku i tak nie mogło być. Chwila przerwy i... Zaczyna się! Wchodzą członkowie zespołu z historią dłuższą ponad dwa razy niż moje życie! Niesamowite jest zobaczyć ich na żywo. Światła rozpoczynają swój taniec, a muzyka, która wybrzmiewa spod rąk muzyków jest tak przemyślana, harmonijna i pochodząca prosto z dusz, że nie da się tego opisać słowami. Wszyscy patrzą jak zaczarowani, ja przez długie chwile zapominam się ruszać, chłonąc jak najbardziej się da uczucia, które pozostaną ze mną na długo. Lecą hity, które obiegły cały świat, długie solówki w wykonaniu dosłownie każdego z muzyków są stanowczo imponujące. Ian Paice, jedyny z oryginalnych członków zespołu, towarzyszący mu w każdej możliwej wariacji dotyczącej składu, mimo sędziwego wieku powala na łopatki swoją technika grania na perkusji. Muszę stwierdzić, że jako amator i fan grania na zestawie perkusyjnym jestem zadziwiony, jaką kondycję ma ten mężczyzna. Kiedy gasną światła, a w ciemności widać tylko dwa ognisko zainstalowane na pałeczkach, rozlegają się brawa. Kolejny wybuch entuzjazmu wywołują solowe popisy gitarzysty Steve'a Morse'a, który, swoją drogą wyśmienicie zgrywał się z wokalistą, Ian'em Gillan'em oraz basistą Roger'em Glover'em oraz występ klawiszowca, który z miejsca zafascynował fanów zespołu kolejną kompilacja utworów Chopina, a nawet wykonaniem rockowej wersji naszego rodowitych hymnu. Wszyscy razem zgrywali się doskonale, jak na pionierów rocka przystało, nie dość, że grają najbardziej znane utwory, to nie boją się wprowadzania muzycznych modyfikacji oraz utworu z najnowszej płyty. Widownia w większości do samego końca siedzi lub stoi wpatrzona w scenę, klaszcze i buja się w rytm, jednak nie wszyscy są zainteresowani koncertem, wokół można zaobserwować dziesiątki rozświetlonych ekranów telefonów, z których zdecydowanie nie wszyscy nagrywają widowisko. Jeden smutny pan jest nawet zmuszony założyć okulary, bo nie widzi wyraźnie co ciekawego dzieje się na portalu społecznościowym o charakterystycznym niebieskim zabarwieniu strony. Ale, żeby było wszystko zgodne z rozkładem Gaussa,  są także ludzie, przez których muzyka przemawia w sposób wyjątkowo ekspresyjny: jedna osoba tworzy nawet jednoosobowe pogo. Koło 22:30 artyści raczą nas najbardziej znanym utworem, który znają nawet ludzie, którzy w ogóle nie interesują się tym typem muzyki- Smok on the water.
 Niestety, wszystko co dobre szybko się kończy. Nadchodzi godzina 23 i juz wiadomo, że kolejnego bisu nie będzie. Tata stwierdza, że to zbyt poważny zespół, aby wychodzić na scenę raz po raz, więc wstajemy ze swoich miejsc i kierujemy się za tłumem, żeby wrócić do swoich domów. Jedziemy do mieszkania w Łodzi i z Ukochaną możemy szykować się do snu, rozpamiętując przeżyte wydarzenie, jednak resztę rodziny czeka jeszcze długa, nocna podróż powrotna do Kielc. Podsumowując: było świetnie, intensywne emocje towarzyszyły nam wszystkim nieustannie, to było naprawdę tak wiele warte by zapamiętać ten koncert do końca życia. Dziękuję wszystkim, którzy byli tam razem ze mną.

Trzymajcie się ciepło!

Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Stworzyłem książkę dla dzieci wykorzystując AI

 Sztuczna inteligencja (AI - artificial intelligence) stała się ostatnimi czasy nad wyraz popularna. I trudno się dziwić. Rzadko się zdarza, żeby jakiś wynalazek miał w końcu tak wiele zastosowań. Jest ona wykorzystywana w ogromnej ilości przypadków, od programowania, przez medycynę i finanse, po pracę kreatywną, jak na przykład tworzenie grafiki. AI jest ostatnio odpowiedzialne między innymi za diagnozowanie u pacjentów schizofrenii za pomocą analizy obrazów, z większym powodzeniem niż lekarze, tworzenie botów do inwestowania dających lepsze wyniki niż profesjonalni traderzy, pisanie gotowych schematów stron internetowych, czy tworzenie zaawansowanych grafik na podstawie zadanego tekstu w bardzo krótkim czasie. Wspaniale, prawda?    To zależy.  Po spopularyzowaniu AI od razu podniosły się głosy ludzi, których branża została przez nie usprawniona: Czy sztuczna inteligencja zabierze nam prace? Czy skończy się to wdrożeniem w życie scenariuszem rodem z Terminatora? A może jedyne do czego

Dzwonią dzwonki sań, ale to… listopad

       Nadeszła jesień, a razem z nią wszystkie jesieni przymioty. Zmianę było czuć już w samym wietrze, który z dnia na dzień z ciepłego, dającego krótką ulgę w upale, zamienił się w zimny i porywisty. Złote liście kłębiły się na ulicach, poruszane co i rusz to w jedną, to drugą stronę. Z nieba nieprzerwanie siąpił gęsty, klejący deszcz, z gatunku tych, których początkowo może i nie czuć, jednak z czasem podstępnie przenikają każde ubranie. Upalne dotychczas słońce zaczęło dawać zdecydowanie mniej ciepła, a jasna, błękitno złota pogoda ustąpiła odcieniom brązu, czerwieni i wszechogarniającej szarości. Jednak zimno, opadające liście, lśniące kasztany, pomarańczowe dynie i parująca w kubku słodka, mleczna kawa nie były jedynym, co przyszło z jesienią. Ludzie cieszyli się, wkładając na siebie swetry i wyciągając z szafy grubaśne koce, inni zacierali zziębnięte ręce i narzekali, pokasłując co i rusz. Nikt nie spodziewał się tego, co wkrótce miało nastąpić.      Zaczęło się niewinnie. Niek

Czy na pewno wiesz kim jesteś?

  Przeczytałem ostatnio o teorii mówiącej o tym, że obraz dotyczący naszej osoby różni się w zależności od tego, kto jest jego odbiorcą.      Inaczej mówiąc, Pani kasjerka w sklepie, którą widzisz przez krótką chwilę raz na jakiś czas może odbierać cię jako zupełnie inną osobę, niż twoi znajomi, którzy zamiast prostego szkicu mogą wykreować w swoich głowach skomplikowany tryptyk, napakowany rozmaitymi szczegółami. Tak samo, jak inaczej widzą cię twoi rodzice, rodzeństwo (jeśli takie “posiadasz”), czy współpracownicy.      Co myśli o tobie bezdomny, który oceniając twoją prezencję postanowił zagadać, żeby zapytać o parę złotych? Możliwe, że jego mniemanie na temat twoich cech osobowości pogłębi się jeszcze, zapewniając mu przy tym gratyfikację pieniężną. A co jeśli jego teza zostanie brutalnie odrzucona, kiedy z okazji tego, że dziś twój dzień nie należy do najlepszych, odmówisz mu datku? Może do tego odpowiesz coś w nie do końca miłym tonie. Nie ukrywajmy, tezę dotyczącą twojej ugodo