Myślę, że to zaskakujące, że mam dwadzieścia pięć lat, a ze swojego życia pamiętam głównie urywki. Ciekawe jest dla mnie to, jak działa pamięć. Jeżeli chciałbym prześledzić swoje życie od początku do chwili, w której siedzę i piszę te słowa, musiałbym siedzieć miesiącami i spisywać wszystko. Mógłbym starać się uporządkować te strzępki informacji na temat tego, co doświadczyłem przez wszystkie te lata, układać je chronologicznie, a jednak rezultat przypominałby bardziej strzępki grzybni, rozsiane to tu, to tam, raz zagęszczone, tłoczące się jedna koło drugiej, raz praktycznie nieobecne, złączone delikatną nicią czasu. Podobną są ludzie z pamięcią tak dobrą, że potrafią sięgać wstecz dokądkolwiek zechcą, wypuszczać na światło dzienne wszystkie wspomnienia. Wspaniała umiejętność. Sam chciałbym kiedyś tak umieć. Póki co, wędruje sobie w czasie, wspominając w losowych momentach zdarzenia, które mi się przytrafiły. Niekiedy przypominam sobie dane fragmenty, kiedy ktoś mi o nich opowie, albo
I Ty możesz stać się MonuMentalnym!