Przejdź do głównej zawartości

O co chodzi z gangsterami biegającymi w garniturach?

Podczas oglądania którejś z kolei produkcji, dotykającej tematyki współczesnych gangsterów, po raz kolejny w mojej głowie pojawiło się to pytanie: "O co chodzi z tymi typami biegającymi w garniturach?"

Rozumiem, że teraz gangster przedstawiany jest jako człowiek biznesu. Wyrafinowany, elegancki facet, który na co dzień nosi marynarkę. Przywdziewa co rano błyszczące, eleganckie buty, zakłada płaszcz i wciąga na dłonie skórzane rękawiczki. Wszystko spoko, w końcu mają pieniądze, a do tego muszą podkreślać swój status. Taki ubiór pomaga im kreować swój wizerunek, a to dodatkowo pozwala im wtopić się w tłum. W końcu kto podejrzewa eleganckich ludzi o nikczemne poczynania? 

Nie rozumiem jednak tego, że w najnowszych produkcjach owi dostojni mężczyźni, trzymających nerwy na wodzy, ukrywający swoje pistolety, noże lub karabiny w kieszeniach płaszcza, potrafią w tych swoich uniformach z powodzeniem ganiać za drobnymi przestępcami. Przestępcami, którzy uciekając mają istotną przewagę w postaci dresów i wygodnych, sportowych butów, jakby stworzonych do wymykania się z rąk próbujących ich złapać "dżentelmenów". Dlaczego żaden z reżyserów nie pokusi się o pokazanie sceny, w której dany jegomość zdejmuje wypastowane skórzane buty, a na jego stopach wprost roi się od pęcherzy na stopach, które niewątpliwie muszą wytworzyć się na skutek ganiania ludzi zamieszanych w paskudne zbrodnie, bez przesłuchania których nie dałoby się rozwikłać przedstawionej w historii tajemnicy? 

Próbowałem kiedyś biec na autobus w deszczu, mając na sobie garnitur. Skończyło się to tym, że poślizgnąłem się na trawie, a spodnie rozerwały mi się na skutek bliskiego spotkania z glebą. Zjechana skóra na dłoniach, kiedy szorowałem o beton to była pestka z tym, co pojawiło się na moim kolanie. Koszulę miałem niemiłosiernie ubłoconą, podobnie jak marynarkę. O stanie spodni po tym moim małym wyczynie już nie chcę wspominać. 

Zastanawiam się więc, czy może do zostania wybitnym gangsterem, który trzęsie posadami przestępczego półświatka nie predysponuje czasem niezwykła umiejętność biegania w garniturze i zachowywania przy tym całkowitej integralności ubioru. Porwane koszule, rozwalone spodnie czy poszarpana marynarka jako skutek pościgów zawierających w sobie elementy parkour'u? A gdzie tam znowu! Czapki z głów, panowie i panie! Choćbyś miał (lub miała) najlepsze sportowe buty i regularnie trenował (albo trenowała) bieganie, nic Cię przed nimi nie uratuje. Dogonią Cię, czy tego chcesz czy nie, a potem, lekko zziajani, wyciągną z kieszeni karabin maszynowy, żeby wydobyć z Ciebie wszelkie niezbędne informacje. Kto zdewastował laboratorium produkujące najlepszą partię białego proszku? Kto zabił głowę rodziny? Nie wiadomo. Ale jedno jest pewne:

Współcześni mafiozi, to superbohaterowie na miarę naszych czasów.


Komentarze

Popularne posty z tego bloga

Stworzyłem książkę dla dzieci wykorzystując AI

 Sztuczna inteligencja (AI - artificial intelligence) stała się ostatnimi czasy nad wyraz popularna. I trudno się dziwić. Rzadko się zdarza, żeby jakiś wynalazek miał w końcu tak wiele zastosowań. Jest ona wykorzystywana w ogromnej ilości przypadków, od programowania, przez medycynę i finanse, po pracę kreatywną, jak na przykład tworzenie grafiki. AI jest ostatnio odpowiedzialne między innymi za diagnozowanie u pacjentów schizofrenii za pomocą analizy obrazów, z większym powodzeniem niż lekarze, tworzenie botów do inwestowania dających lepsze wyniki niż profesjonalni traderzy, pisanie gotowych schematów stron internetowych, czy tworzenie zaawansowanych grafik na podstawie zadanego tekstu w bardzo krótkim czasie. Wspaniale, prawda?    To zależy.  Po spopularyzowaniu AI od razu podniosły się głosy ludzi, których branża została przez nie usprawniona: Czy sztuczna inteligencja zabierze nam prace? Czy skończy się to wdrożeniem w życie scenariuszem rodem z Terminatora? A może jedyne do czego

Czy na pewno wiesz kim jesteś?

  Przeczytałem ostatnio o teorii mówiącej o tym, że obraz dotyczący naszej osoby różni się w zależności od tego, kto jest jego odbiorcą.      Inaczej mówiąc, Pani kasjerka w sklepie, którą widzisz przez krótką chwilę raz na jakiś czas może odbierać cię jako zupełnie inną osobę, niż twoi znajomi, którzy zamiast prostego szkicu mogą wykreować w swoich głowach skomplikowany tryptyk, napakowany rozmaitymi szczegółami. Tak samo, jak inaczej widzą cię twoi rodzice, rodzeństwo (jeśli takie “posiadasz”), czy współpracownicy.      Co myśli o tobie bezdomny, który oceniając twoją prezencję postanowił zagadać, żeby zapytać o parę złotych? Możliwe, że jego mniemanie na temat twoich cech osobowości pogłębi się jeszcze, zapewniając mu przy tym gratyfikację pieniężną. A co jeśli jego teza zostanie brutalnie odrzucona, kiedy z okazji tego, że dziś twój dzień nie należy do najlepszych, odmówisz mu datku? Może do tego odpowiesz coś w nie do końca miłym tonie. Nie ukrywajmy, tezę dotyczącą twojej ugodo

Dzwonią dzwonki sań, ale to… listopad

       Nadeszła jesień, a razem z nią wszystkie jesieni przymioty. Zmianę było czuć już w samym wietrze, który z dnia na dzień z ciepłego, dającego krótką ulgę w upale, zamienił się w zimny i porywisty. Złote liście kłębiły się na ulicach, poruszane co i rusz to w jedną, to drugą stronę. Z nieba nieprzerwanie siąpił gęsty, klejący deszcz, z gatunku tych, których początkowo może i nie czuć, jednak z czasem podstępnie przenikają każde ubranie. Upalne dotychczas słońce zaczęło dawać zdecydowanie mniej ciepła, a jasna, błękitno złota pogoda ustąpiła odcieniom brązu, czerwieni i wszechogarniającej szarości. Jednak zimno, opadające liście, lśniące kasztany, pomarańczowe dynie i parująca w kubku słodka, mleczna kawa nie były jedynym, co przyszło z jesienią. Ludzie cieszyli się, wkładając na siebie swetry i wyciągając z szafy grubaśne koce, inni zacierali zziębnięte ręce i narzekali, pokasłując co i rusz. Nikt nie spodziewał się tego, co wkrótce miało nastąpić.      Zaczęło się niewinnie. Niek