Widziałem kiedyś osobę w koszulce z wielkim napisem głoszącym, że jej właściciel to "property of no one". Od tego czasu co jakiś czas wracam myślami do tego stwierdzenia. Tak naprawdę nikt z nas nie może uważać się za "niczyją własność", jesteśmy uzależnieni od tylu osób, rzeczy, instytucji, że tak naprawdę całe wyrażenie traci swój sens. Jesteśmy "własnością" banków, pracodawców, używek, zdrowych i niezdrowych przyzwyczajeń, nawyków wypracowanych czasem latami. Jesteśmy "własnością" mediów, rządów, celebrytów. Na każdym kroku, świadomie bądź nie, spotykamy się z manipulacjami, a nasze dusze przeciągane są to w jedną, to w drugą stronę, jakbyśmy byli głównym przedmiotem w zawodach w przeciąganiu liny. Związani kredytami, potrzebą wygodnego życia, posiadania "własnych" czterech kątów, od których i tak trzeba odprowadzać podatki czy płacić czynsze. Fakt bycia śmiertelnymi istotami jest dla nas tak oczywisty, a jakoś nikt nie burzy się, że źródła wody są własnością wielkich firm, które łaskawie wydają nam ten życiodajny płyn w plastikowych butelkach. Jesteśmy "własnością" mediów społecznościowych, czując palącą potrzebę pokazania kto jest bardziej eko, kto jest super tolerancyjny lub nie, kto kogo powinien szanować i za co. Próbujemy przeżyć jakoś swoje dni, uważając się za niezależnych. Nie widząc lub nie chcąc widzieć tego, że sieć połączeń zaciska nam się coraz mocniej na szyjach, oblepia nas całych jak kokon, żeby wysysać z nas życie. Jesteśmy uzależnieni od diety, od śmieciowego jedzenia, od zdrowego jedzenia, od cukru, tłuszczy, węglowodanów. Od wszystkiego, od czego tylko się da. Jeżeli pomyślicie o jakimkolwiek przedmiocie, możecie być prawie pewni, że ktoś gdzieś nie wyobraża sobie bez niego życia. Jesteśmy materialni i nie da się od tego uciec. Można to zaakceptować albo pokazywać naokoło swoją niezgodę, która i tak możliwe, że nie zmieni totalnie niczego w świecie. Albo żyć po swojemu i rwać osnowy rzeczywistości, próbować uciec z tej matni, prowadząc siebie nawzajem, podpierając czasem na ramionach towarzyszy w boju. Można mieć cichą nadzieję, że inni, widząc przykład, jaki dajemy zechcą żyć tak jak my, pójść z nami tą samą niezbadaną ścieżką i razem zmieniać świat. Ale jedno jest pewne. Nikt z nas nie może powiedzieć, że jest "property of no one".
Sztuczna inteligencja (AI - artificial intelligence) stała się ostatnimi czasy nad wyraz popularna. I trudno się dziwić. Rzadko się zdarza, żeby jakiś wynalazek miał w końcu tak wiele zastosowań. Jest ona wykorzystywana w ogromnej ilości przypadków, od programowania, przez medycynę i finanse, po pracę kreatywną, jak na przykład tworzenie grafiki. AI jest ostatnio odpowiedzialne między innymi za diagnozowanie u pacjentów schizofrenii za pomocą analizy obrazów, z większym powodzeniem niż lekarze, tworzenie botów do inwestowania dających lepsze wyniki niż profesjonalni traderzy, pisanie gotowych schematów stron internetowych, czy tworzenie zaawansowanych grafik na podstawie zadanego tekstu w bardzo krótkim czasie. Wspaniale, prawda? To zależy. Po spopularyzowaniu AI od razu podniosły się głosy ludzi, których branża została przez nie usprawniona: Czy sztuczna inteligencja zabierze nam prace? Czy skończy się to wdrożeniem w życie scenariuszem rodem z Terminatora? A może jedyne do czego
Komentarze
Prześlij komentarz